We zijn op vakantie deze kerstvakantie op het heerlijk warme zonnige eiland Curacao. Twee zijn hier op 2e kerstdag aangekomen. Vrijdag 30 december luisterde ik naar de Clubhouse van The Heart Way Inspiratiecafe
Hier stelde Yolanda & Helga 4 hele mooie vragen waarmee je terugblikt op 2022 en vooruitkijkt naar 2023.
Ik deel ze hier nog een keer:
1: Waar baal je van/ben je klaar mee/wil je niet meer?
2: Opscheppen over waar je megatrots op bent dit jaar?
3: Waar ben je dankbaar voor?
4: Waar mag 2023 over gaan? Jaarintentie of thema.
Toen ik ging voelen voor mijzelf kwam naar boven dat ik klaar ben mijzelf op de achtergrond laten toekijken hoe “anderen” het allemaal zo goed doen. Ik bleef vaak stil en vind het best spannend en lastig om mijzelf bloot te geven. En hierdoor hou ik mijzelf ook klein. En dat wil ik niet meer! Afgelopen jaar heb ik hier al stappen in genomen en heb een 4 daagse training gegeven samen met Yolanda. Daarop volgde nog op de valreep een 1 daagse van Klacht naar Kracht.
Hoe spannend ik het ook vond, ik voelde in mijn hele lijf dat ik dit wilde doen. En dus deed ik het. En vond ik het geweldig om samen met mijn co-trainer en de deelnemers te groeien in bewustzijn, mijn pijnen en die van anderen te voelen en toe te laten. (Toelaten is het nieuwe loslaten!)
Dat smaakt naar meer!!! En dat gaat er ook zeker komen.
Nu hier op Curacao merkte ik ook nieuwe impulsen; toen mijn dochter Felicia vroeg of ze mocht duiken, zei ik JA en ik ga mee!
Nou vanaf dat we ons hebben opgegeven, voelde ik de spanning in mijn lijf opbouwen. Ik kon niet goed slapen, ik kon niet ontspannen op een strand bedje liggen.
Totdat gisteren dan de dag was dat we gingen duiken! We deden samen via een PADI app de voorbereiding. Daar kreeg ik het al Spaans benauwd van.
Moet ik mijn masker vol laten lopen met water en dan klaren? Ik voelde mijn adem al stokken. En Felicia voelde die ook!
Toen we begonnen in het water hadden we er veel zin in, en was de angst een beetje naar de achtergrond gegaan. Op het moment dat we dus oefeningen in het ondiepe zeewater gingen doen, dacht ik even dat het best goed ging. Totdat mijn neus vol met zout water liep en het klaren niet zo lekker ging. Paniek!!!!!
Ik was er al klaar mee en wilde stoppen. Ik ben toen gaan staan met mijn hoofd boven water, en ben toen maar rustig naar de paniek in mijn lijf gaan ademen. Ik voelde ook meteen waar de paniek vandaan kwam. Ik lag op mijn 18e op de intensive care na een brommer ongeluk. Nu bijna 25 jaar geleden.
Er zat vocht in mijn longen die ze elke zoveel uur eruit moesten zuigen. Ik lag in een coma, maar mijn lichaam was heel alert. En ik klemde mijn kaken dicht omdat ik blijkbaar dat leegzuigen niet fijn vond. En ik lag aan de beademing.
En dat trauma herleefde ik gisteren in het warme zoute water van Curacao met een slang in mijn mond. Na 5 minuten voelde ik me weer wat rustiger en ging ik weer mee met de groep. Ademen door een slang in je mond en het klaren van het masker ging toen een stuk beter. De prachtige onderwater wereld kon ik vervolgens helemaal in op gaan en intens van genieten.
Dat is dan ook mijn thema dit jaar heb ik besloten! Vaker uit mijn comfortzone stappen en de enge dingen gaan doen waar ik van droom en ontdekken waar ik nog meer van droom!
En dan heb ik de 3e vraag nog niet beantwoord….. Ik ben dankbaar voor alles wat ik heb geleerd waardoor ik nu zo in het leven sta. Dankbaar dat ik deze levenswijze met mijn cliënten en deelnemers mag delen, en dankbaar voor de liefde en vriendschappen die ik heb mogen voelen.
Wil je met mij delen wat jou antwoorden op de 4 vragen zijn? Dat zou ik heel leuk vinden.